Een kwantitatieve indicator van de stevigheid van Oregon.

Een kwantitatieve indicator van de stevigheid van Oregon.

De mensen hebben in praktijk gerealiseerd op lange termijn dat sommige rotsen niet gemakkelijk zijn te breken, en wat zijn moeilijk te breken. De rotsen die moeilijk zijn te breken zijn over het algemeen moeilijk te boren, en moeilijk te vernietigen, zodat zijn zij hardheid zijn vrij groot, in het algemeen, zijn zij vrij hard. Daarom hanteren de mensen het concept rotshardheid om de moeilijkheid uit te drukken rots-breekt.

De rang van de hardheid wordt uitgedrukt door de stevigheidscoëfficiënt, ook genoemd de hardheidscoëfficiënt, ook genoemd de Platts-hardheidscoëfficiënt f.

Ruwheidsfactor f=R/100 (r-eenheid kg/cm2)

In de formule, R-- is de eenrichtings uiteindelijke samenpersende sterktewaarde van de standaardrotssteekproef.

De algemeen gebruikte Platts-methode van de rotsclassificatie is gebaseerd op de stevigheidscoëfficiënt om de rots te classificeren.

Zoals:

1. Uiterst harde rots f=15~ 20 (van graniet, kalksteen, kwartsiet, enz.)

2. Harde rots f=8 ~10 (zoals onstabiel graniet, stevig zandsteen, enz.)

3. Middelgroot vast gesteente f=4 ~6 (zoals gewoon zandsteen, ijzererts, enz.)

4. Ondeugdelijke rots f=0.8~3 (zoals loess, slechts 0,3)

De stevigheid van ertsrots is ook een bezit van zich het verzetten van tegen externe krachten, maar het en de sterkte van ertsrots zijn twee verschillende concepten.

De sterkte verwijst naar de prestaties van ertsrots tegen eenrichtingsactie zoals compressie, spanning, het buigen en het scheren. De externe die kracht door de robuustheid wordt verzet tegen is een uitvoerige externe kracht. (Zoals de gecombineerde kracht van zich het verzetten van tegen schop, ontwerp, het mechanische breken, explosieven).

Slechts door de rots te beoordelen rang = stevigheid kan het aangewezen hulpmiddel van de rotsboring worden geselecteerd.